Polska wciąż taka piękna!

    Zajęło mi to trochę czasu, ale oficjalnie powracam do świata żywych po moich wakacjach w Polsce. Zebrałam się dziś w końcu na krótkie podsumowanie minionych tygodni. Będzie nieco sentymentalnie i osobiście, ale chyba nie potrafię w inny sposób mówić o Polsce...

     Kiedy kupowałam bilety lotnicze jeszcze w kwietniu, zastanawiałam się, czy aby te 5 tygodni, które przeznaczyłam na pobyt w Polsce, to nie będzie za dużo: czy nie zacznie mi się nudzić, czy moi znajomi będą mieli dla mnie czas po tych blisko 4 latach rozłąki, może nie będzie już tak samo, a może po prostu zacznę tęsknić za Stanami i będę chciała wrócić wcześniej? Cóż, nic takiego się nie wydarzyło. Wręcz przeciwnie- całe 5 tygodni spędziłam na najwyższych obrotach, a czasu wciąż było mało. Tylko czy gdybym zdecydowała się polecieć na 2 miesiące, a może nawet 3, czy wtedy mogłabym powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowana pobytem? Nie sądzę, bo Polska wciąż jest dla mnie cudowna. Bezpodstawne okazały się również moje obawy o to, czy w Polsce będę wciąż czuła się jak u siebie- przez cały pobyt, bez względu na to, czy akurat plotkowałam z mamą, spędzałam czas z przyjaciółmi, stałam w sklepowej kolejce czy jechałam pociągiem- przez cały pobyt czułam się dokładnie na swoim miejscu.

     Cieszę się, że poza pobytem w moim ukochanym Szczecinie udało mi się także zahaczyć o inne miejsca- Wolin, Warszawę i równie ukochany, co Szczecin, Ełk. Poza tym, zaliczyłam też jedną europejską wycieczkę w przepiękne miejsce, ale o tym napiszę więcej w jednym z najbliższych postów. W każdym z tych miejsc goszczono mnie cudownie i każde z nich pozostawiło w mojej pamięci mnóstwo ciepłych wspomnień, do których z chęcią bardzo często wracam.

      Muszę przyznać, że moje wakacje w Polsce były idealne- nie zmieniłabym ani jednego dnia, choć mam świadomość, że może kilka chwil mogłam wykorzystać bardziej. Moja rodzina, znajomi i przyjaciele zadbali o to, bym nie nudziła się ani przez moment, a bywały takie dni, że w "grafiku" miałam po 4 spotkania. O tak, takie życie zdecydowanie bardzo mi odpowiadało :) Było miłą odmianą po "zwykłym" życiu w Chicago, kiedy w ciągu tygodnia trudno się z kimś spotkać. I przypomniało mi to nieco czasy wcale nie tak odległej "młodości" :) Nie ważne z kim z bliskich osób się spotykałam, z każdym czułam się tak, jakbym właśnie wróciła z krótkich wakacji, poopowiadała jak tam było za oceanem, po czym rozmowa schodziła dokładnie na takie same tory, jak przed moim wylotem; zupełnie jakby tych 4 lat rozłąki w ogóle nie było. Dla mnie było to magiczne doświadczenie! Jak to podsumowała moja przyjaciółka w dzień mojego powrotu do USA: "Chyba nie spodziewałaś się, że masz tu wciąż tylu życzliwych ludzi, co? Wracaj, masz do kogo". Och, zdecydowanie mam!

    

      Mam spory problem, żeby pisać o Polsce- wszystkie słowa wydają mi się za małe, zbyt niepełne i zupełnie nieodpowiednie do tego, co czuję. Chyba potrzebuję więcej czasu, żeby złapać dystans do wielu wydarzeń i być może do tych wspomnień jeszcze wrócę na blogu, ale ponieważ pojawia się z Waszej strony coraz więcej pytań o moje wakacje, to podzielę się z Wami "kilkoma" zdjęciami z Polski: mojego cudownego Szczecina, kilku innych miejsc oraz oczywiście zdjęciami jedzenia, za którym tak tęskniłam w Stanach i które to zdjęcia doszczętnie wypełniły pamięć mojego telefonu :) 

Taki widok przedstawił się moim oczom po drzemce w samolocie, w drodze do Polski :)

Do Europy leciałam liniami SAS. Ogólnie nie mogę narzekać na jakość ich usług, ale jedzenie, choć wygląda nieźle, było tragiczne.

Tutaj dla porównania obiad w drodze do USA- w efekcie zamieszania z odwołanym lotem, wylądowałam w Lufthansie. W kwestii jedzenia i usług oferowanych na pokładzie- niebo a ziemia. Przynajmniej obiad był ciepły!

Pierwszych kilka dni spędziłam w Szczecinie. Nie obyło się oczywiście bez spaceru po niektórych z moich ulubionych miejsc.

Urząd Miasta od frontu

... i od strony Jasnych Błoni

Widok na Jasne Błonia. Bliżej- pomnik Jana Pawła II, w tle Pomnik Czynu Polaków. Po bokach aleje platanów. Jasne Błonia to miejsce wielu miejskich imprez i spotkań szczecinian. Wiosną uwielbiam wybrać się tam na spacer i zajadając watę cukrową, udać się do amfiteatru :)

Pomnik Czynu Polaków

"Płonące Ptaki" W. Hasior

Amfiteatr

 W pierwszy weekend mojego pobytu w Szczecinie załapałam się na Baltic Regatta

Wały Chrobrego w trakcie Baltic Regatta

Plac Orła Białego z zabytkową fontanną, Z tyłu Pałac pod Globusem.

Widok z Placu Orła Białego na Katedrę

Moje liceum, w tle Zamek Książąt Pomorskich

Brama Królewska. Jeśli w ostatnich tygodniach obiło się coś o Wasze uszy o kontrowersyjnym projekcie pomnika Lecha Kaczyńskiego, to właśnie o terenie za Bramą mowa :)

droga na Zamek Książąt Pomorskich

Główny dziedziniec Zamku

Jedno z najmagiczniejszych moim zdaniem miejsc w Szczecinie. Po prawej Zamek, po lewej szkoła muzyczna, z tyłu Odra. Uwielbiam przechadzać się tędy w wiosenno-letnie dni, kiedy wokół rozbrzmiewają utwory muzyki klasycznej, a historia miejsca dotyka mnie każdym zmysłem...

Ratusz Staromiejski, w środku jedno z moich ulubionych muzeów- Muzeum Historii Szczecina

Rynek

Katedra

Podczas mojego pobytu miałam zaszczyt być gościem na weselu mojej przyjaciółki- oto jakim samochodem przyjechała Młoda Para do zabytkowego kościółka, którego fragment widać w tle :)

W Szczecinie spędziłam też kilka ostatnich dni i także tym razem nie obyło się bez spaceru. Na zdjęciu Wały Chrobrego w słonecznej odsłonie.

impreza flisacka

A tu już centralny punkt pięknego i olbrzymiego Cmentarza Centralnego. Dla szczecinian idealne miejsce na spacer :)

W międzyczasie zawitałam na moment do Warszawy. Nie miałam czasu na większe zwiedzanie stolicy, ale wieczorny spacer po Starym Mieście udało mi się uskutecznić :)

Ale żeby były siły na spacer- najpierw sushi! Wbrew pozorom zupełnie inne niż to, do którego przywykłam w Chicago

Natomiast prosto z Warszawy pojechałam odwiedzić moich dziadków na Mazurach. I tam to się dopiero zaczęło... jedzenie :) Wiadomo, jak to u babci :) Zdjęć jedzenia będzie dużo, ale cóż poradzić, że mimo iż niektóre z tych specjałów są na porządku dziennym w Polsce, mnie przyszło za nimi tak długo tęsknić? Przy okazji- naprawdę doceńcie co macie na swoich stołach, drodzy Rodacy!

Jagody i poziomki prosto z lasu

lizaki i obwarzanki z wiejskiego odpustu

pączuszki mojej babci :)

ryby w occie :)

i świeżo smażone ryby :)

jajecznica z kurkami, oczywiście prosto z lasu

najważniejsze- młode ziemniaki :)

porzeczki- udało mi się dorwać wszystkie 3 rodzaje. W Stanach są tylko czerwone, a i one nie są częstym widokiem

kartacze

opieńki w occie

A na koniec części kulinarnej- creme de la creme: moi dziadkowie, świadomi mojego utęsknienia za poziomkami, na balkonie stworzyli mini hodowlę tych pysznych owoców :)

A to już sam Ełk

Pola zbóż poprzeplatane makami i chabrami- jeden z widoków, za którymi bardzo tęsknię

     I to chyba tyle, jeśli chodzi o moje wakacje w Polsce. Było pięknie! :)