Słów kilka o słoniach

   Dziś post nie o życiu w Ameryce, ale o smutnych wydarzeniach w Afryce. Uprzedzam, że osobom o słabych nerwach może być ciężko czytać pewne fragmenty.

   Jak zapewne część Czytelników wie, jestem ogromną miłośniczką zwierząt. Kocham bezgranicznie praktycznie wszystkie i za każdym razem rozklejam się, kiedy widzę ich krzywdę. A kiedy tylko mogę, biorę udział we wszelkich akcjach organizowanych przez WWF, jak i inne organizacje broniące praw zwierząt. Dziś chciałbym poruszyć temat szczególnie mi bliski od jakiegoś czasu, a mianowicie ochronę słoni przed tymi zwyrodnialcami- kłusownikami.

   Od zawsze uważałam, że słonie to wyjątkowe stworzenia, ale od pewnego czasu jestem w tym przekonaniu jeszcze bardziej utwierdzona. Kilka lat temu obejrzałam odcinek programu Martyny Wojciechowskiej "Kobieta na krańcu świata", który był poświęcony afrykańskiemu sierocińcowi dla słoni. Jakiś czas później trafiłam w IMAX na film "Born to be wild", który również poruszał między innymi ten wątek. Oba tytuły bardzo polecam, a z pewnością znalazłoby się ich więcej. Fragment tego drugiego zamieszczam poniżej, żeby zrobić Wam większą ochotę na obejrzenie go w całości :)

   Słonie to bardzo mądre i inteligentne stworzenia. W dodatku mają rewelacyjną pamięć. Wyobraźcie sobie,  że we wspomnianym sierocińcu wydarzyła się kiedyś taka oto sytuacja. Do sierocińca trafiła młoda słoniczka. Dorastała dzięki pomocy ludzi, a następnie została przystosowana do życia na wolności. Radziła sobie na tyle dobrze, że wychowawcy przez długi czas nic o niej nie wiedzieli. Aż tu pewnego dnia zjawia się przed bramą nasza bohaterka, jako już mama, wraz ze swoim maleństwem, które wbiło sobie cierń w nóżkę! To mądre zwierzę nie tylko zapamiętało, gdzie jest sierociniec, ale także to, że może tam liczyć na pomoc.

   Chcecie się trochę pozachwycać? To obejrzyjcie proszę kilka zdjęć :)

   Urocze, prawda? To teraz posłuchajcie innej historii. O tym, jak pewne słoniątko spacerowało sobie z mamą po sawannie, gdy nagle napadła na nich grupa ludzi z nożami, karabinami czy czymś tam jeszcze, i na oczach maleństwa nie tylko zabiło matkę, ale wycięło jej większość pyska! Wyobrażacie sobie takie okrucieństwo?! Maleństwo pozostało przy życiu tylko dlatego, że nie jest nic warte dla tych potworów- nie ma jeszcze przecież ciosów. Kłusownicy odjechali, a dzieciątko nie wiedząc co robić, chodziło wokół mamy, zaczepiało ją nóżkami licząc, że może mama się poruszy i dalej pójdą razem przez sawannę... Przypomina Wam to scenę z "Króla Lwa?" Tylko że w przypadku słoni, taki dramat na sawannie jest na porządku dziennym. Nie wierzycie? Jeśli macie silne nerwy, spójrzcie sami:

      Na szczęście poza tymi potworami są też ludzie, którzy chcą pomóc słoniom, których przecież już i tak niewiele zostało. Przeczytajcie proszę krótki fragment ze strony WWF:

"W dniach 3-14 marca w Bangkoku odbędzie się konferencja stron Konwencji Waszyngtońskiej (Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem). Na spotkaniu będą obecni przedstawiciele rządów 176 krajów. Właśnie wtedy organizacja ekologiczna WWF przekaże premierowi Tajlandii petycję, którą można podpisać już dziś. 

Skala kłusownictwa w Afryce osiągnęła najwyższy w historii poziom. Każdego roku giną dziesiątki tysięcy słoni, a ich cenne ciosy trafiają na rynek azjatycki. Większość kości trafia do Tajlandii i Chin, część także do Malezji, Filipin, Hongkongu i Wietnamu. W Tajlandii znajduje się największy nieuregulowany rynek kości słoniowej na świecie, a tajscy konsumenci napędzają popyt na produkty z niej wykonane. Wśród nabywców kości znajdują się również turyści spoza tego kraju.

Turyści często kupują produkty wykonane z kości słoniowej nieświadomi ich pochodzenia – dodaje Gołębiewska . - Część ludzi nadal uważa, że słonie gubią ciosy w naturalny sposób. Tymczasem słonie są zabijane w tym celu. Kłusownicy działają bezlitośnie, zabijając całe rodziny słoni oraz samice z młodymi.

Statystyki pokazują, że ilość nielegalnie pozyskiwanej kości słoniowej zaczęła wzrastać już w 2008 roku i w 2011 roku osiągnęła rekordowy poziom. W 2011 roku udaremniono aż 17 prób wywiezienia kości słoniowej z Afryki i skonfiskowano ponad 26 ton kości z rąk kłusowników. Całkowity zakaz handlu kością słoniową w Tajlandii pomoże ograniczyć skalę kłusownictwa w Afryce."

   Czasem proszę Was o głosy w blogowym konkursie, dziś chciałabym poprosić Was o coś znacznie ważniejszego- podpiszcie petycję, która może zmienić los afrykańskich słoni. Wiem, że często mówi się, że takie petycje nic nie dają, ale ja wierzę, że gdy ludzie się jednoczą w słusznym celu i pokazują swoją siłę, mogą zdziałać naprawdę wiele! 

Kliknij na obrazek poniżej, a zostaniesz przekierowany wprost na stronę z petycją!

Nie zastanawiajcie się też nad podlinkowaniem akcji WWF na swoich blogach, fejsbukach czy innych stronach- to nic nie kosztuje, a może uratować wiele żyć! Spieszcie się, mamy coraz mniej czasu!