Jaka jest chicagowska Polonia w 2017 roku?

     Początek maja jest co roku okresem wzmożonej aktywności chicagowskiej Polonii. Nie tylko bowiem drugiego maja świętujemy Dzień Polaków i Polonii za Granicą, ale, co ważniejsze, dzień później obchodzimy rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. W Chicago od ponad 126 lat z okazji tego drugiego święta organizowana jest ogromna parada- największa polonijna parada na świecie. Do tematu parady wrócę w dalszej częsci tego posta, teraz natomiast chciałabym się skupić na nas, na chicagowskiej Polonii.

     Kilka dni temu, z okazji Polonijnych obchodów święta Konstytucji 3 maja, zostałam zaproszona do udziału w sondzie Dziennika Związkowego, w której przedstawiciele różnych zawodów i środowisk zostali poproszeni o odpowiedź na pytanie jaka jest dzisiejsza Polonia. Ponieważ z założenia była to krótka sonda, wszystkie swoje myśli musiałam skondensować w kilku zdaniach. Ale temat w mojej głowie dalej się kotłował i postanowiłam go dzisiaj rozwinąć. Moją wypowiedź na Dziennika Związkowego możecie przeczytać na zdjęciu poniżej, natomiast całą sondę znajdziecie TUTAJ.

        Jaka więc jest ta nasza chicagowska Polonia? Przede wszystkim jest przekrojem całej ludności z Polski. Tak naprawdę dopiero mieszkając w Chicago zauważyłam, że faktycznie mentalność ludzi z zachodniej części Polski różni się nieco od mentalności tych ze wschodu, a sposób myślenia tych z północy niekoniecznie jest taki sam jak tych z południa. Górale, warszawiacy, "śledziki"- może brzmi to kuriozalnie, ale naprawdę da się między nimi wyłapać różnice. I nie ma w tym nic złego! Wręcz przeciwnie- świadczy to tylko o tym, że Polska jest różnorodna, a mimo wszystko jakoś się wszyscy dogadujemy. Podobnie też jak w Polsce, trafiają się w Polonii ludzie dobrzy i źli, mądrzy i głupi, uczciwi i cwaniacy. Dlatego bardzo nie lubię uogólnień jak na przykład ta rada, którą usłyszałam krótko po przylocie do Chicago: "Od Polaków to lepiej się trzymaj z daleka, bo na pewno Cię oszukają". Cóż, minęło prawie 6 lat odkąd mieszkam w Chicago i wcale nie trafiłam tu na więcej nieuczciwych Polaków niż w Polsce, więc do końca nie wiem, skąd to przekonanie, że na emigracji Polak dla Polaka wilkiem.   

Dużą część parady stanowią grupy regionalne. Moje ulubione!

       Jaka jeszcze jest ta nasza Polonia? Tak jak napisałam w sondzie- coraz bardziej nowoczesna i odważna. To już nie są czasy, gdy emigranci z Polski nie znali języka i brali tylko najgorsze prace. Dzisiejsza Polonia jest wykształcona i ambitna. Często sięga po dobrze płatne prace czy wysokie stanowiska. Nie boi się otwierać własnych biznesów. Mamy tu dużo imigrantów z drugiego czy trzeciego pokolenia, a więc urodzonych już w Stanach Zjednoczonych (nie jestem pewna, czy w związku z tym dalej można nazywać ich imigrantami). Nie jest niespodzianką, że językiem angielskim posługują się oni biegle, może czasem trochę gorzej idzie im z polszczyzną, ale są i tacy, którzy po polsku mówią lepiej niż niejeden rodak w Polsce. Niestety, zazwyczaj im dalsze pokolenie, tym i polszczyzna słabsza.

       Kolejna cecha, którą bardzo cenię w chicagowskiej Polonii, to przywiązanie do polskiej kultury i tradycji, a także duma z pochodzenia i historii naszego kraju. Jest to szczególnie widoczne na wspomnianej paradzie, która w tym roku odbyła się w minioną sobotę i z której zdjęcia okraszają ten post. W tym roku w paradzie wzięło udział około 130 grup- w tym przedstawiciele polskich szkół, organizacji, stowarzyszeń, biznesów, a także grup regionalnych, na przykład górali czy białostoczan. Co ciekawe, często nawet w kolejnych pokoleniach Polaków, gdzie w domach nie mówi się już na co dzień po polsku, w dalszym ciągu obserwować można wiele elementów polskich tradycji. 

Nie zabrakło polskiej dumy- husarii

     Pomimo ogromu zalet chicagowskiej Polonii i mojej generalnej sympatii do niej, wciąż nie mogę pogodzić się z kilkoma jej wadami i przejść koło nich obojętnie. Pierwsza wada, która boli mnie niemal fizycznie, to podział, który w ostatnich latach jest coraz bardziej widoczny. Ja rozumiem, że można mieć różne poglądy na wiele tematów i to w gruncie rzeczy jest cecha pożądana. Problem pojawia się, kiedy zaczyna brakować szacunku dla cudzych poglądów i chęci kulturalnego dialogu. Albo po prostu odpuszczenia, jeśli kulturalnie i rzeczowo dyskutować się nie potrafi. Wiem, że w Polsce te podziały również są widoczne- na zwolenników partii rządzącej i opozycji, na katolików i nie-katolików. Niestety, emigracja jest miejscem, gdzie powinniśmy trzymać się razem, bo tylko w ten sposób możemy zbudować społeczność, z którą inne nacje będą musiały się liczyć. Tymczasem, szczerze radzę, jeśli jesteście w Chicago, lepiej omijajcie wchodzenie na tematy polityczno-religijne, bo skończyć się może na rękoczynach. Szczególnie, jeśli nie jesteście zwolennikami PiS i zamierzacie o tym mówić na głos. Druga sprawa jest taka, że ja akurat jestem zdania, że jeśli ktoś mieszka na stałe na emigracji, to nie powinien wtykać nosa w kwestie wyborów w Polsce. Obszernie pisałam na ten temat TUTAJ, więc nie będę się już powtarzać, bo moje zdanie w tej kwestii nie uległo zmianie.

Panie nie szły wprawdzie w paradzie, ale z trybun manifestowały swoje poglądy

     Druga wada Polonii, o której zresztą wspomniałam krótko w sondzie, to brak solidarności. Mam wrażenie, że chicagowska Polonia nie potrafi się dobrze zorganizować, by walczyć o swoje cele. Oczywiście, mamy mnóstwo polonijnych organizacji, ale kiedy przychodzi co do czego, jakoś słabo tę solidarność widać. Jeśli chcemy, żeby Amerykanie traktowali nas poważnie, jako konkretną siłę, to musimy im pokazać, że jesteśmy zjednoczeni i silni. Tymczasem, wspomnijmy chociaż sobotnią paradę. Jak dziś przeczytałam, szacuje się, że wzięło w niej udział kilkanaście tysięcy osób. W mieście, gdzie według statystyk może mieszkać jakieś siedemset tysięcy Polaków i osób polskiego pochodzenia, co czyni nas jedną z największych mniejszości narodowych, raptem kilkanaście tysięcy wzięło w niej udział! Poza policjantami pilnującymi porządku, nie zauważyłam chyba żadnego Amerykanina, który oglądałby paradę. Nie dziwię się- w amerykańskich mediach impreza była bardzo słabo nagłośniona, więc większość miasta zwyczajnie o niej nie wiedziała. W grupach zgłoszonych do parady faktycznie przeszło mnóstwo osób, ale co z tego, skoro raptem garstka osób ją oglądała? Przy barierkach świeciły pustki, amerykańskie stacje telewizyjne pokusiły się jedynie o słabe skróty z wydarzenia (np. TUTAJ), podczas gdy wiele innych parad w mieście jest transmitowanych w całości na żywo. Jak możemy wymagać, by się z nami liczono, skoro nawet na naszą własną, narodową paradę przychodzi marny procent polonijnej społeczności? Co roku mamy szansę, by pokazać naszą siłę i jedność, i co roku dajemy plamę. Przykre to. Mamy największą Polonię na całym świecie i nie potrafimy tego wykorzystać.

Nyska z grupy AUTA PRL

      Pozostając jeszcze w temacie tegorocznej parady muszę przyznać, że odczuwam pewien niedosyt. W tym roku parada przeszła ulicą Columbus- jest to jedna z głównych ulic w Chicago i uważa się, że trasa na jej odcinku to duży prestiż. Moim zdaniem ulica ta w przypadku parady polonijnej w ogóle się nie sprawdza, głównie dlatego, że ulica jest bardzo szeroka, a przestrzeń jest niesamowicie otwarta. Mam wrażenie, że wskutek tego parada wydawała się jakby przytłumiona i taka jakaś bez wyrazu. Dużo bardziej podobała mi się parada dwa lata temu, która zorganizowana została na ulicy Dearborn, również w centrum miasta, ale pomiędzy wysokimi budynkami. Ulica dużo węższa, ale dzięki temu parada była bliższa dla widza, a przy tym specyficznie klimatyczna, ciepła i jakaś taka swojska. Zdjęcia z tamtej parady możecie obejrzeć TUTAJ.

     Kończąc już dzisiejsze rozważania chcę jeszcze doprecyzować, że pod wieloma względami Polonia jest super. Mamy mnóstwo przyzwoicie działających organizacji, zazwyczaj jesteśmy skorzy do pomocy, rozwijamy się i mamy ambicje. Ale może być dużo lepiej. I tego nam życzę.

P.s. Zdaję sobie sprawę, że dzisiejszy post jest słodko-gorzki. Zdaję sobie również sprawę, że poruszyłam w nim trochę tematów, które skłaniać mogą do dyskusji, szczególnie że na tapet poszła polityka i religia. Do kulturalnej i rzeczowej dyskusji jak zawsze zapraszam, ale jednocześnie uprzedzam osoby, które zapragną trollowania i obrażania innych, że ich posty będą natychmiastowo usuwane.