Wstyd mi

     Pisałam ostatnio, że mam aktualnie okres wzmożonego korzystania z komunikacji miejskiej. Wiąże się to siłą rzeczy ze wzmożonymi kontaktami ze społeczeństwem oraz tymi jego elementami, z którymi kontaktów wcale mieć nie chcę.

    Czekałam dziś po południu na autobus, ale że długo nie przyjeżdżał, a odległości między przystankami są tutaj bardzo krótkie, postanowiłam się trochę przejść. Na którymś kolejnym przystanku stał pijany, zataczający się mężczyzna, a że nie lubię pijanych ludzi, postanowiłam jak najszybciej go minąć. Ów osobnik okazał się być Polakiem. "Ty na pewno mówisz po polsku!"- wykrzyknął wskazując na mnie palcem' "weź zadzwoń na taksówkę..."- minęłam go szybkim krokiem udając, że jednak nie mówię po polsku, zanim zdążył dokończyć zdanie. Co nie znaczy, że nie zaczął kolejnego- usłyszałam za sobą całą wiązankę obelg i na mnie, i na otaczający świat. Zdążyłam przejść jeszcze kilka przystanków, zanim nadjechał autobus. Był w nim też ten człowiek- na chwiejących się nogach, drżącymi dłońmi próbował włożyć bilet do kasownika. Kiedy w końcu mu się udało, zajął jedno z wolnych miejsc w środkowej części autobusu, zahaczając po drodze chyba o wszystkich pasażerów. Oczywiście miał bardzo wiele do powiedzenia. Powyzywał rząd, ustrój, a także ludzi w autobusie. Mam nadzieję, że żaden ze współpasażerów nie rozumiał po polsku, bo mężczyzna nie mówił ani nic mądrego, ani tym bardziej kulturalnie.

      Dlaczego o tym piszę? Przecież takie sytuacje zdarzają się także w Polsce i raczej dla nikogo nie są niczym nowym! Piszę o tym dlatego, że tak jak mieszkam tu już tych kilka miesięcy, tak jeszcze nigdy nie widziałam zachowującego się w tak obrzydliwy i ordynarny sposób kogoś, kto nie byłby Polakiem. Nie mówię, że rodowici Amerykanie, Meksykanie, Afroamerykanie, Azjaci czy jacykolwiek inni nie upijają się w tak żałosny sposób, mówię tylko, że nigdy ich w takim stanie nie widziałam na ulicy, a Polaków już jednak trochę było. I wcale nie mieszkam w polskiej dzielnicy.

     W takich chwilach bardzo mi wstyd za naszych rodaków. Kiedy mężczyzna wysiadł z autobusu, autentycznie miałam ochotę przeprosić wszystkich pasażerów za to, że byli świadkami tak żenującej sceny. Oburzamy się, że stereotypy o Polakach są jakie są. Niestety, stereotypy dotyczące społeczeństw czy narodów choć często są krzywdzące dla jednostek, to nie biorą się jednak znikąd...